Hoe past het koolstofboekhoudmechanisme in de SDG's van de Verenigde Naties?
Herinnering: De 17 Sustainable Development Goals (SDG's) en hun 169 targets (subdoelen) vormen de hoeksteen van de Agenda 2030. Ze houden evenveel rekening met de economische dimensie, de sociale dimensie en de milieudimensie van duurzame "ontwikkeling" en integreren voor het eerst de uitroeiing van armoede en duurzame ontwikkeling in een gemeenschappelijk kader. Sinds 2015 zijn ze door de Verenigde Naties gevalideerd.
De SDG's moeten uiterlijk in 2030 door alle lidstaten van de VN zijn bereikt. Dit betekent dat alle landen worden opgeroepen om gezamenlijk de urgente uitdagingen van de planeet aan te pakken.
We nemen een beschrijving van de Zwitserse overheid over en nemen daarbij de reacties op het koolstofboekhoudprincipe op:
Roei armoede in al zijn vormen overal uit
Dankzij het mechanisme voor koolstofrekening kunnen de zuinigste mensen gecompenseerd worden voor het opgeven van quota die aangevraagd zijn door degenen met het grootste tekort. Als we van 53 Gt CO2-equivalent (wereldwijd volume 2020) naar minder dan 10 in 2050 gaan, gaat het wereldgemiddelde van 8 ton naar 1 ton/pers./jaar in 2050. Een kwart van de bevolking (wij) zal nauwelijks onder de 2 ton kunnen komen, zij zullen quota moeten kopen van de allerarmsten (die het meest nuchter zijn) waardoor hun ellende kan worden uitgeroeid: als een miljard arme mensen 0,5 ton/jaar kan opgeven waarvan de prijs hoger is dan $ 1000/t, is dat $ 1000 voor een stel en $ 500 miljard op de planeet. Met deze 500 miljard zullen de rijken de koolstofputten terugbetalen die twee eeuwen lang zijn gebruikt...
Beëindig honger, bereik voedselzekerheid en verbeterde voeding en bevorder duurzame landbouw
De 4ee Uit het IPCC-rapport blijkt dat de landbouwproductie achteruitgaat bij een opwarming van 2°C. Dit komt neer op 20 tot 30% van de oogstverliezen. We zagen dit in 2021 toen de tarwe met 20% achteruitging. In Frankrijk werd het verlies op 10 miljard euro geschat door de vorst in april, na een maand die te warm was in maart. Klimaatbalans beschermt voedselbronnen.
Bovendien maken de in punt 1 genoemde geldtransfers het mogelijk om agroforestry voor de armste landen te ontwikkelen.
Maak een gezond leven mogelijk en bevorder het welzijn van iedereen, ongeacht de leeftijden
De stijgende temperatuur veroorzaakt ongemak en de verspreiding van ziekten op continenten die daar voorheen niet immuun voor waren. Plagende insecten verspreiden zich over de hele wereld, zoals de Aziatische hoornaar en de tijgermug. Uit onderzoek van NASA naar ruimtecellen is gebleken dat de CO2-concentratie gevolgen heeft voor de hersenen: een capaciteitsverlies van ongeveer 15% als we 550 ppm bereiken (gepland voor 2050) of 21% als we 1000 ppm bereiken. Laten we niet vergeten dat we van 270 in de 19e eeuw naar 421 ppm in 2021 zijn gegaan. Dit zijn de capaciteiten voor memorisatie, reactiesnelheid, herkenning, enz. Het terugbrengen van het CO2-niveau tot minder dan 350 ppm is een noodzaak van doelstelling 3, die alleen kan worden bereikt door het progressieve capping-mechanisme dat wij ondersteunen.
Wereldwijd is er behoefte aan middelen voor goed onderwijs. Maar ook simpele handelingen zoals de verplichting om naast valuta ook CO2 te tellen. De veralgemening van koolstofberekeningen zal mensen slimmer maken, omdat ze keuzes kunnen maken in meerdere eenheden. Hierdoor kunnen ze de complexiteit van de wereld beter omarmen. De groei zal noodzakelijkerwijs beperkt worden door het energieplafond, dus zullen er andere bronnen van welvaart nodig zijn, in de etymologische betekenis van wat (pro) hoop (sper) geeft. De beweging zal niet langer gedreven worden door fossiel afval, maar door de behoefte aan kennis, cultuur, persoonlijke uitwisselingen... een dynamiek die alleen gebaseerd kan zijn op kwalitatief onderwijs.
Het bereiken van gendergelijkheid en het versterken van de positie van alle vrouwen en meisjes
Sinds 1945 is de mannelijke overheersing afgenomen, maar geweld, religieuze culturen en verschillen tussen continenten blijven kenmerkend. De minderwaardigheid van vrouwen hangt samen met de mate van armoede die verlicht kan worden door de koolstofrekening. Dit mechanisme brengt ook een vrouwelijk voordeel met zich mee bij aankoop- en consumptiekeuzes. Vrouwen zijn namelijk gewend om keuzes op basis van meerdere criteria te maken, al is het maar om maaltijden te bereiden. De komst van koolstofvaluta zou een bedreiging kunnen vormen voor geld en het patriarchaat omver kunnen werpen.
Het rantsoeneringsmechanisme dat voor koolstof en broeikasgassen moet worden ingevoerd, kan ook voor water worden toegepast. Daarbij wordt niet alleen rekening gehouden met direct water, maar ook met geïnduceerd water. ¾ van onze menselijke verantwoordelijkheid voor water komt voort uit de producten die we kopen en uit het feit dat de publieke dienstverlening niet adequaat genoeg is. Zonder te wachten kan de CO2-balans al worden gebruikt om de kledingproductie beter te beheren en zal voedsel steeds minder op vlees gebaseerd zijn. Bij het eten van een kilo rundvlees komt niet alleen 15 tot 30 kilo CO2 vrij, maar ook 1000 liter water, inclusief de maïs en soja die daarvoor nodig zijn.
Door rekening te houden met de koolstof die in fossiele elektriciteit zit, worden investeringen in hernieuwbare energiebronnen en voortdurende innovatie voor nieuwe bronnen, zoals thoriumcentrales, gestimuleerd. Deze produceren geen afval, maar zijn tot nu toe verwaarloosd omdat ze niet aan de militaire sector leveren. Stratosferische windturbines zouden bovendien zeer goedkoop zijn. En last but not least: tellen leidt tot nuchterheid, wat de beste manier is om energieprijzen te verlagen.
De 17 doelstellingen leiden feitelijk tot een stop op de BBP-groei, maar stimuleren de werkgelegenheid. Het energieplafond in het koolstofrekeningmechanisme zou in Frankrijk 5 miljoen banen kunnen creëren. De werkgelegenheid in de wereld is moeilijker in te schatten, omdat het voornamelijk om werk van zelfstandigen gaat. Het lagere gehalte aan fossiele energie leidt automatisch tot meer menselijk werk, een werkgelegenheidsfactor voor iedereen. Degrowth dwingt bedrijven zich te heroriënteren op de diensten die ze leveren (cf Tim Jackson “Welvaart zonder groei”, DeBoek 2017, pagina’s 176 en verder) wat leidt tot meer fatsoenlijk werk door het elimineren van extractieve of productivistische activiteiten.
De CO2-balans is een innovatieve factor vanwege het hefboomeffect: als 100% van de consumenten, gestimuleerd door de jaarlijkse reductie van 6%, kiest voor de minst CO2-intensieve producten, moeten bedrijven creatief concurreren om hun producten en diensten CO2-vrij te maken. Dit is een van de belangrijkste redenen voor de creatie van 5 miljoen banen in Frankrijk. Tegelijkertijd zorgt de vraag naar zachte mobiliteit voor investeringen in spoor- en energie-infrastructuur. Voor alle investeerders is de levensduur een belangrijk criterium, wat de veerkracht van investeringen versterkt.
Het verminderen van ongelijkheden binnen en tussen landen
Dankzij het mechanisme voor koolstofrekening kunnen de zuinigste mensen gecompenseerd worden voor het opgeven van quota die aangevraagd zijn door degenen met het grootste tekort. Als we van 53 Gt CO2-equivalent naar minder dan 10 in 2050 gaan, gaat het wereldgemiddelde van 8 ton naar 1 ton/pers./jaar in 2050. Een kwart van de bevolking (wij) zal nauwelijks onder de 2 ton kunnen komen, zij zullen quota moeten kopen van de allerarmsten (die het zuinigst zijn) waardoor hun ellende kan worden uitgeroeid: als een miljard arme mensen 0,5 ton/jaar kan opgeven waarvan de prijs hoger is dan $ 1000/t, is dat $ 1000 voor een stel en $ 500 miljard op de planeet. Met deze 500 miljard zullen de rijken de koolstofputten terugbetalen die twee eeuwen lang zijn gebruikt...
Steden en menselijke nederzettingen inclusief, veilig, veerkrachtig en duurzaam maken
Het tellen van CO2-uitstoot stimuleert voorzichtigheid en het streven naar voedselautonomie door lokale productie met minder transport. Het onbeperkte en inconsistente gebruik van fossiele brandstoffen voor transport heeft geleid tot een verspreiding van de voor steden en regio's essentiële bronnen. Door deze transporten te staken, worden de gebieden in gevaar gebracht wat betreft hun veiligheid en duurzaamheid.
Duurzame consumptie- en productiepatronen vaststellen
De vorm van degrowth die het koolstofboekhoudmechanisme teweegbrengt, richt onze consumptie op het essentiële, op wat zinvol is en ons gelukkig maakt, terwijl we tegelijkertijd de planetaire grenzen respecteren, op wat de band tussen geliefden versterkt (wat wordt gezien als factor nr. 1 in de criteria voor geluk).
Onderneem dringend actie om klimaatverandering en de gevolgen ervan te bestrijden*
Dit vormt de kern van het koolstofboekhoudmechanisme via de individuele quota's die elk jaar met 6% worden verlaagd.
Dit leidt tot het eerste gegarandeerde mechanische effect, aangezien 30 keer 6% een reductie van 86% oplevert. Hierdoor is in 2050 sprake van neutraliteit en vóór 2080 een terugkeer naar minder dan 400 ppm CO2 mogelijk.
Een van de ernstigste gevolgen van de opwarming van de aarde is de opwarming van de oceanen en de verzuring van de wateren op aarde (verzuring door oplossing tot H CO3). De koolstofrekening heeft daarom een fysisch-chemische effectiviteit bij het beschermen van het evenwicht in de oceaan.
Het leidt er ook toe dat consumenten meer groenten en minder vis eten.
Het kan de oprichting van algenkwekerijen zoals Kelp (met een zeer hoge CO2-vastlegging) stimuleren, die de herstelde biodiversiteit kunnen herbergen.
De koolstofrekening moedigt ons aan om meer koolstof vast te leggen in verwilderde gebieden (bossen, moerassen, veenmoerassen, heggen, etc.) en om de kunstmatige aanplant van bodems te stoppen.
Het kan ertoe bijdragen dat de veehouderij beperkt blijft tot weilanden en dat de industriële productie wordt geëlimineerd. In dit geval dragen de weilanden bij aan de watervastlegging, vooral als ze bedekt zijn met wilde heggen.
Verwildering leidt tot een grotere biodiversiteit.
Het grootste risico dat de opwarming van de aarde met zich meebrengt, is de barbaarsheid die massale migratie en het verlies van hulpbronnen met zich meebrengen. De koolstofbalans wordt objectief gezien als een factor voor vrede!
Het corrigeert ook een onrecht dat Anil Agarwal aan de kaak stelde: "Wie is de eigenaar van de koolstofputten?" "Het is onrechtvaardig om te zien dat westerlingen de meeste gigaton CO2 produceren door misbruik te maken van de oceanen, bossen en wildernisgebieden van ontwikkelingslanden, die als eerste worden getroffen door klimaatverandering.
Tot slot vereist de koolstofrekening internationale coördinatie van koolstofagentschappen die verwikkeld zijn in een onomkeerbaar partnerschap, en zo een nieuw mondiaal bestuur creëren om de bewoonbaarheid van de planeet te waarborgen.
Wat het koolstofboekhoudmechanisme voorstelt, is een alliantie van alle aardbewoners om datgene bij elkaar op te tellen wat eerst slechts bijkomstig was en nu van levensbelang is geworden: de vermindering van broeikasgassen!
---***---
