HISTORISCH
In embryonale vorm werd het mechanisme sinds de jaren negentig beschreven in de boeken van Pierre
Schacht, door David
Vlaming, door Eric
Vidalenc, door Yannick
Roudaut, door Mathilde
Szuba, door Armel
Voorafgaand, door David Van
Reybroek, door Martin
Hirsch
…en verder
Wikipedia
De theoretische aspecten van ons mechanisme werden ontwikkeld door Pierre Calame onder de naam individuele koolstofquota, in tegenstelling tot industriële quota, ook wel ‘rechten om te vervuilen’ genoemd. Het project kwam tot hem onder invloed van de Indiase milieuactivist Anil Agarwal, die in 1980 de vraag stelde: “Wie is de eigenaar van de koolstofputten?” (goede vraag, toch?)
Pierre Calame heeft het gedetailleerd beschreven in zijn boeken “Essay on Oeconomy” in 2009 en vervolgens in zijn “Small Treatise on Oeconomy” in 2018. Deze laatste is online te vinden.
In 2020 heeft Pierre Calame het principe gedetailleerd beschreven in het boekje “Carbon Account”, dat hier kan worden gedownload:
De beste samenvatting staat aan het einde van de klimaatconferenties die van februari tot april 2020 werden gehouden: Klimaatconferentie
In deze debatten kwamen vijf criteria naar voren voor de effectiviteit van elk mechanisme dat gericht is op het beteugelen van de klimaatchaos:
1-garantie vooruitgang van jaar tot jaar
2-integreer alle verantwoordelijkheid voor broeikasgassen, zowel via wat er wordt geïmporteerd als via lokale emissies
3-Vermijd elke sociale onrechtvaardigheid
4-betrek alle private en publieke, collectieve en individuele actoren
5- Beginsel van de minste beperking, dat bijdraagt aan de legitimiteit van overheidsactie.
Naast het werk van Pierre Calame is er in Engeland nog meer werk verricht door David Flemming en Mayer Hillman, in Frankrijk door Eric Vidalenc, door Yannick Roudaut, door Mathilde Szuba… De Engelse beweging wordt geleid door Koolstofwaakhond werd EcoKern en zijn manager Adam Hardy.
Armel Prieur maakte er een pamflet over met de titel GRAAF voor een verhaal over een mogelijke toekomst in 2050 en voltooit het met een roman, Tevreden, bij Geste Editions. Als zoon van een boer en gevoelig voor overlast (wat hem ertoe bracht zich aan zijn ingenieursschool in Poitiers – ESIP – te specialiseren in waterzuivering en overlast), heeft hij de klimaatzaak niet meer losgelaten sinds het beroemde debat van Haroun Tazieff in 1979.
Het is niet eenvoudig om CO2-reductie tastbaar te maken! Er wordt een monument voorgesteld in het centrum van Parijs, de www.decarbometer.fr: om te ondersteunen…
Partners en bondgenoten:
De Escape-jobs vereniging, een op werkgelegenheid gebaseerde aanpak om de sociale rechtvaardigheidskenmerken van het koolstofboekhoudmechanisme te beschermen, en de praktische toepassingen ervan,
CiteerVoor Steden, Territoria en Bestuur biedt deze denktank een aanzienlijke bron aan actiebladen die zijn geïndexeerd in een database van meer dan duizend documenten, die online toegankelijk zijn,
De Klimaattoewijzingsvereniging, een groep die voortkomt uit de Shifters (activistische tak van het Shift Project), is georganiseerd als ontwikkelaar van experimenten en in projectmanagement.
DE
DecarbonautenOp initiatief van de CRD (Partner voor de Vernieuwing van de Democratie) bereiden de Décarbonautes een medebeslissingsvergadering voor, samengesteld uit door loting aangewezen burgers.
DE
Burgerlijk pactOm gezamenlijk een wenselijke toekomst te creëren, heeft de multiregionale vereniging samen met de CFDT het initiatief genomen tot de ontwikkeling van het Pact van de Kracht om te Leven, waar inmiddels 38 organisaties zich bij hebben aangesloten.
en Ar Nevez, Ecologische Renaissance, Wikigreen, Labos1point5,
EcoKern, Klimaatkans, Actie voor het Klimaat, Burgers voor het Klimaat, Verenigd voor het Klimaat, CPIE, La Fabrique des Transitions…
